Categorieën
Verwondering

Tree Tree

Wat leert cultuur ons over natuur? Kunstenaars hebben veel te vertellen over hoe ik mij als mens zou kunnen verhouden tot andere levende wezens om mij heen. Voor de artiest Nynke Laverman is dat de laatste jaren het hoofdthema van haar werk geworden. In het prachtige album Plant, dat zij sinds oktober 2020 gedurende een jaar tijdens een door haar bestempelde slow release uitbracht, weet zij haar verwondering over aardse zaken en prangende vragen over de huidige grote crises in melodieuze teksten vatten. Nooit eerder voelde ik zo’n nauwe verwantschap met én bewondering voor een artiest.  

In 2022 wil ik alsnog naar de theatervoorstelling van Plant gaan. Ik luister het album aandachtig opnieuw. Welke inzichten brengt het mij dit keer? En wat hebben de wetenschappers, filosofen en podiumkunstenaars die Nynke inspireren en die zij interviewde in de bijbehorende podcasts mij te zeggen? Maandelijks deel ik mijn inzichten met jullie, in de hoop dat je je door dit werk ook zult gaan verwonderen over het leven. Luister de nummers en podcasts zelf via https://nynkelaverman.nl/nl/

In het nummer TreeTree word ik vooral geraakt door het perspectief van de boom. Vroeger zag ik mijzelf als Idéfix, het hondje uit de strip Asterix & Obelix, dat direct begon te janken als er een boom uit de grond werd getrokken. Ik vertelde mijn vrienden dat ze takken of blaadjes niet van de bomen en struiken mochten trekken want “bomen hebben misschien ook gevoel”. Ik klom hoog in bomen om te zien wat zij zien en bedacht me daar wat ze daarvan zouden vinden. Hoe langer ze er staan hoe meer generaties mensen aan hen voorbij trekken. Wat zouden ze vinden over al die familiegeschiedenissen en dorpsgebeurtenissen? En van mij? “Tree, tree, what do you think of me?” zingt Nynke dan ook.

Ondertussen zie je in de videoclip bij het nummer hoe mensen zich verhouden tot bomen. Met name de beelden van de bomen die ergens ingeklemd staan of vervormd zijn door mensen zodat ze in de omgeving passen blijven mij bij. Voor de boom die helemaal alleen in de wachtruimte bij Schiphol staat, tussen glas, staal en beton, en zonder soortgenoten voel ik medelijden. Precies daar zingt Nynke dan ook “Do you miss me sometimes? The way you miss distant family?” Van bomen is uit onderzoek bekend dat ze via een ondergronds netwerk van schimmeldraden in contact staan met elkaar en voor elkaar zorgen door stoffen uit te wisselen. Dus die vraag is niet helemaal onterecht.

Toch is zo’n gedachtegang voor een mens met een westers wereldbeeld heel raar. In het westen vragen we bomen niks, zegt natuurfilosoof Matthijs Schouten daarover in de podcast. We zien het bos als een verzameling bomen die je kan kappen. In andere culturen zien mensen bomen als levende wezens met een eigen persoonlijkheid en ziel. Zij verbinden zich daarmee, ervaren de wereld met alle zintuigen, emoties en intuïtie én gaan daardoor heel anders om met hun omgeving. Schouten schetst vervolgens twee eeuwen geschiedenis waarin de westerse mens de natuur heeft losgelaten. Dat doet me heel erg denken aan het verschil tussen de stad en het bos in de animatie Wolfwalkers – let maar eens op het kleurgebruik en de tekenstijl.

Schouten denkt dan ook dat het wereldbeeld zoals Nynke dat neerzet in dit nummer, en waarin relaties en mystiek centraal staan, weer moeten verinnerlijken om als mensheid naar een duurzame toekomst te kunnen gaan. Zodat we in een wederkerige relatie met de natuur gaan leven. Die nieuwe verbeelding, een andere manier van kijken naar en in de wereld zijn kun je bij jezelf bewerkstelligen met oefeningen. Schouten geeft als tip om regelmatig een kwartier te kijken naar iets dat niet door mensen is gemaakt. En benoem dan niet op een rationele manier wat je ziet maar erváár het: “Herverbinding met de natuur gaat met gevoel, en emotie, en intuïtie. En, wederom, daar is de stem van de kunstenaar heel belangrijk!”

Meer lezen?

  • Wereldbeelden en visies op natuur in verschillende culturen worden beschreven in één van de belangrijkste werken van Matthijs Schouten Spiegel van de Natuur.
  • Bomen door de ogen van boswachter Peter Wohlleben in Het verborgen leven van bomen.
  • Wetenschappelijk onderzoek naar het netwerk van bomen in Science.
Categorieën
Geen categorie

Struikroven in Amsterdam

Woensdag 27 oktober 2021 ging ik ‘op roverspad’ in de Gentiaanbuurt, Amsterdam, om planten en struiken te redden van sloop! Samen hebben we onder andere rodondendrons, hortensia’s, vingerhoedskruid, passiebloem, Toscaanse jasmijn, vuurdoorn en zelfs een zaailing van een hazelaar uitgegraven en meegenomen naar de nog lege tuinen van bewoners die net in hun pas gerenoveerde woning zijn gaan wonen.

Dit deed ik samen met medewerkers van Ymere om te voorkomen dat het groen uit de tuinen van de nog te renoveren woningen op de composthoop belandt. Dit is nu nog de standaardpraktijk bij sloop voor renovatie en nieuwbouwprojecten. Stichting Struikroven wil dat veranderen en overtuigt steeds meer woningbouwcorporaties, projectontwikkelaars en bouwbedrijven om daaraan mee te doen.

Voor woningbouwvereniging Ymere past de actie uitermate goed omdat ze haar huurders wil motiveren hun tuinen in te richten met groen. De woningen zijn dan ook opgeleverd met een groot oppervlak aan tuingrond. Door bewoners uit te nodigen planten te redden uit een sloopgebied maken zij meteen een goede start met het klimaatadaptief en natuurvriendelijk inrichten van hun nieuwe tuin. Wat ook heel leuk was is dat buurtbewoners elkaar leerden kennen. Zo kwamen twee dames erachter dat ze al jaren in dezelfde buurt wonen zonder elkaar te kennen. Nu ze in hetzelfde huizenblok zijn gaan wonen en samen planten hebben geroofd zullen ze elkaar vast nog eens op zoeken.

Robertien Aberson van Stichting Present Amsterdam heeft alle overgebleven planten en struiken meegenomen. Zij zal het sloopgroen de komende tijd verzorgen in haar logeertuin zodat het tijdens een toekomstige actie alsnog aan bewoners uitgedeeld kan worden. We hebben zo kunnen ervaren hoe Sociaal Tuinieren en Struikroven elkaar kunnen versterken. Ik ben echt heel blij met deze samenwerking en verwacht dat ik nog veel van dergelijke projecten zal coördineren.

Struikrover Anniek op roverspad met bewoner van Gentiaanbuurt in Amsterdam!
Samen met bewoner een lavendelstruik van de sloop redden.
Categorieën
Geen categorie

Sneeuwengel

Sneeuwengel, plantenredder, struikrover, ontzorgverlener, tuinontzorger…Anniek Herder! Graag stel ik me even voor aan de nieuwe volgers op mijn site en social media. In mijn zoektocht naar nieuw zinvol werk ben ik afgelopen jaar heel wat nieuwe termen tegen gekomen. Die allemaal resoneerden in mijn hoofd en hart en zo mee vorm gaven aan mijn impact onderneming Zorg In De Tuin.

Met die onderneming wil ik graag meer mensen laten genieten van een groene, bloeiende en levende tuin. Niet alleen doordat die tuin stijlvol is ingericht met een juiste keuze aan planten, maar ook door er samen in te werken. Ervoor te zorgen dat iemand mee kan doen en zich verbonden voelt met de ander, de natuur, de wereld.

Ik voel in al mijn vezels dat dat belangrijk is voor een mens. Dat je daardoor op kunt staan met de zin om die dingen te doen en te beleven die het leven mooi maken voor jou. Een mens die verbonden is met de natuur zal er ook respectvol mee omgaan. En daar hebben we allemaal baat bij!  

sneeuwengel, Zorg In De Tuin, beschermengel, appelboom

In deze week van sneeuw en ijs wordt mijn geduld danig op de proef gesteld. Voordat de sneeuw viel, keek ik het groen bijna de grond uit. Ik wil óók graag mijn afspraken nakomen in de tuinen van mijn klanten. Maar een boom uit een ijskoude grond graven…tja dat gaat nou eenmaal niet.

Eronder liggen kijken naar de tekening van die mooie takken tegen een helblauwe lucht en luisteren naar getjilp van vogeltjes kan gelukkig wél. Zo is er in elk seizoen en bij elk weertype wel iets te beleven. Als je er maar de tijd voor neemt!

Appelboom, winter, zonneschijn, helblauw