Dit Paasweekend blijkt het juiste moment te zijn om over het nummer Sabearelân te schrijven. Ik bleef het maar uitstellen, niet alleen door tijdgebrek ook doordat ik niet goed weet wat ik er mee aan moet. Dit nummer heeft me het meest van alle nummers op het album geraakt. De Friese teksten, het pianospel, de boodschap over de (wan)hoop en liefde van een moeder: het raakt mij in mijn diepste zijn. Maar kan ik mijn kind die kernboodschap ‘Alles komt goed’ elke dag voorhouden?
Zeker nu ik haar sinds de oorlog in Oekraïne nog meer zie worstelen met wat er speelt in de wereld vind ik dat erg moeilijk. Ze confronteert me met dezelfde vragen die ik als kind al had en nu nog steeds heb. Laatst ben ik met haar samen dit nummer gaan luisteren. Het werkt voor ons beiden heel rustgevend en verbindend. Een soort wiegelied voor kleine én grote mensen. Niet om je in slaap te sussen, maar om je te helpen doorgaan. Te blijven zoeken naar de goede dingen om je heen en naar wat juist is om te doen.
Kunstenaars verbeelden als geen ander de relatie tussen mens en natuur. Nynke Laverman heeft dit in haar album Plant tot hoofdthema verheven én bovendien prachtig uitgevoerd. Als voorbereiding op de gelijknamige theatervoorstelling, luister ik de in 2021 één-voor-één uitgekomen nummers opnieuw. Welke inzichten brengt het mij dit keer? En wat hebben de wetenschappers, filosofen en podiumkunstenaars die Nynke inspireerden mij te zeggen? Maandelijks deel ik mijn inzichten met jullie, in de hoop dat je je door deze artiest ook zult gaan verwonderen over het leven. Luister de nummer en podcasts zelf via https://nynkelaverman.nl/nl/
Bij de release van Sabearelân sprak Nynke Laverman komiek Jochem Myjer over zijn liefde voor het landschap en de natuur. Ze zitten tijdens dat gesprek in De Sluftervallei op Texel, het landschap dat de achtergrond vormt van Myjers’ kinderboekenserie De Gorgels. Hier vertelt hij: “Vroeger was het interesse, nu haal ik al m’n wijsheid, m’n lessen, m’n rust, alle dingen die ik wil leren en moet leren, uit de natuur. En de grootste les is hoop. Het is nu winter en alles is dor, maar we weten allemaal dat ‘t over een paar maanden weer zó mooi in bloei staat.”
Laverman verwondert zich over de positiviteit waarmee Myjer in het leven staat. Als je veel in de natuur bent, zeker in je eentje, dan voel je je daarmee meer en meer verbonden. En als ze dan stil staat bij alles wat er ondertussen door menselijk activiteit vernietigd wordt, rouwt ze daar om. Myjer is geneigd om vooral te kijken naar wat er wel is: “Alles heeft een geest. In de natuur wordt alles in het werk gesteld om weer in balans te komen. Alles zal goed komen. Ook toen ik kanker had bleef ik dat denken. Ik kon ook terugkijken op een prachtig leven. Dus het was goed. Het gaat zoals het gaat. En je moet altijd zeggen tegen je kinderen: het komt goed. En daarom is het liedje ook zo mooi.”
Nu de lente in mijn tuin overtuigend is begonnen zie ik de hoop die het nummer Sabearelân brengt letterlijk terug in mijn omgeving.
‘Alles vliegt de grond uit!’ zeggen de tuinders op het volkstuinpark dan. En tijdens het wieden, als ik op mijn hurken met mijn handen selectief plantjes uit de aarde trek, stopt het nadenken. Het proces van creëren en verzorgen, snoeien, voeden heeft invloed op ons geestelijk welzijn, het vermogen tot zelfreflectie en onze creativiteit. “Niet piekeren maar plukken”, hou ik mijn kind daarom ook vaak voor. Nu vraagt ze me regelmatig of ze mag helpen plukken.
Meer leuks:
- Alle boeken en ander materiaal van Jochem Myjer over de avonturen van Melle en de Gorgels vind je op degorgels.nl.
- Sue Stuart-Smith, “Tuinieren voor de geest. Hoe we gelukkiger worden van zaaien, wieden en snoeien.”
- Videoportret van Nynke Laverman op MaatschapWij over het album Plant.
